هیدرومتالورژی از زیر مجموعه‌های علم متالورژی استخراجی می‌باشد که در آن از یک حلال جهت انحلال مواد استفاده می‌شود. فرآیندهای تغلیظ، تخلیص و ترسیب در این علم در محیط محلول انجام می‌پذیرد. حلال‌های مورد استفاده معمولا آب به همراه مواد شیمیایی اسیدی یا قلیایی می‌باشد. در برخی از موارد آب به تنهایی نقش حلال را ایفا می‌کند. در نتیجه می‌توان فرآیندهای انحلال در هیدرومتالورژی را به سه بخش اسیدی، قلیایی یا آبی تقسیم نمود. لازم به ذکر است فرآیند لیچینگ در برخی اوقات بر روی ناخالصی‌ها و به منظور حذف آنها صورت می‌گیرد و جامد به جا مانده از این فرآیند محصول نهایی می‌باشد.
محلول موجود می‌بایست مورد تخلیص و تغلیظ قرار گیرد. این روش‌ها همانطور که از نام آنها پیداست محلول حاصل از انحلال را به صورت انتخابی خالص سازی نموده یا غلظت آن را افزایش می‌دهند. این فرآیند به منظور کاهش ناخالصی‌ها و افزایش غلظت تا حد مطلوب اقتصادی و فنی فرآیندهای بالا دستی انجام می‌گیرد.
آخرین حلقه از فرآیند هیدرومتالورژی بازگرداندن عنصر هدف حل شده در محلول به حالت جامد یا فلز می‌باشد که این روش ها شامل ترسیب، الکترولیز، اسپری درایر و دیگر روش‌ها می‌باشند که محلول خالص شده را به محصول قابل فروش تبدیل می‌نمایند.
